Nakon pravosnažne presude Miloradu Dodiku, reakcije zvaničnog Beograda još jednom su otvorile pitanje uloge Srbije u političkim procesima Bosne i Hercegovine.
Iako se iz Sarajeva sve češće čuju ocjene da se Srbija direktno miješa u unutrašnja pitanja BiH, srbijanske vlasti svoje istupe pravdaju “legitimnim interesom” i “obavezom” prema Republici Srpskoj.
Srbija svoje javne nastupe temelji na Sporazumu o specijalnim i paralelnim vezama, koji formalno omogućava saradnju s entitetom RS, ali pravno ne daje osnov za komentarisanje ili osporavanje odluka državnih institucija BiH. Ipak, vlasti u Beogradu i dalje insistiraju da imaju pravo reagovati na političke događaje u BiH, kada procijene da se time “ugrožava stabilnost i položaj srpskog naroda”.
Ovakva praksa, međutim, u Sarajevu se već duže vrijeme doživljava kao direktno zadiranje u suverenitet države i podrivanje njene institucionalne stabilnosti. Miješanje Srbije u pravosudne i političke procese unutar BiH nije novo, ali se aktuelni slučaj vidi kao eskalacija retorike koja podriva nezavisnost bh. institucija.
U praksi, Beograd izbjegava direktno komentarisanje pravnog aspekta odluka Suda BiH, ali kontinuirano šalje poruke koje se interpretiraju kao politički pritisak i otvoreno svrstavanje uz strukture Republike Srpske. Na taj način, granica između “saradnje” i “miješanja” postaje sve zamagljenija, posebno u kontekstu aktuelnih političkih tenzija.
Iako Srbija formalno priznaje teritorijalni integritet Bosne i Hercegovine, praktične poruke i simboličke geste iz Beograda često pokazuju suprotan pravac – uporno zadržavanje uticaja na političke tokove u BiH, kroz narativ “zaštite srpskog naroda” i prava na reakciju u okviru dejtonskih aranžmana.
